O Zamanlar Biz

O ZAMANLAR BİZ                “Çocukluk arkadaşlarıma”

Yoksul aile çocuklarıydık biz

Babalarımız işçi analarımız ev kadınıydı

Kıt kanaat geçinir, maaştan artırırdılar

Artırdıklarıyla hayallerindeki evleri yapardılar

İçlerinde yaşadıkları ahırdan bozma kiradan kurtulmak için

Memur anneler yoktu o zamanlar

Olsa da çok azdılar

Ev işleri zaten zaman alıcıydı

Çamaşır veya bulaşık makineleri

Mikrowelle fırınlar, teflon tavalar

Çelik yemek takımları yoktu.

Evler çalı süpürgesiyle süpürülür

Çamaşır bir gün önceden suya yatırılır

Bulaşık hemen yıkanırdı.

Tavada kalan yemek artıkları telle ovulurdu

Haftada bir dere kenarına gidilir

Kazanlarda kaynatılırdı beyazlar

Yani işleri çok, zamanı azdı ebeveynlerimizin

Kendi çocuklarımızı nasıl düşünüyorsak

Mutlu gelecekleri için endişeleniyorsak

Endişelenirdiler

Komşu komşunun kimliğini sormazdı bile

Sağ – sol kavgası vardı fakat

Yine de kimse kimseyi kırmazdı

İşinde gücünde insanlardı

Din kullanılmaz, kutsaldı

Saygı vardı, yardımlaşma vardı

Birine bir şey olduğunda her kes toplanırdı

Kimse kimsenin tavuğuna “kış” demezdi

Nerde böyle siteler, doğalgazlı daireler

Klima, asfalt yollar, arabalar

Uçak filan filmlerde vardı

İnterneti anlatsan kimse inanmazdı

Android bilgisayarlar? Hak getire.

Hem vallahi hem billahi

Büyüklerimizden kalan elbiseleri

Bozup yeniden üstümüze göre dikerdi annelerimiz

Kahvaltımız çökelek, öğle yemeği çorba

Akşama makarna veya ıspanak vardı.

Bütün bunlardan sonra

Kıymetinizi bildiniz mi çocuklar?

10.09.2013

TOKAT