Köşe Taşları
KÖŞE TAŞLARI
“kanepeye”
Köşeyi döndün
Göremezler artık seni
Saklan, kaç veya tırman
Dört köşe, dörtte yukarda sekiz
Köşe taşları.
Görünmeyen adam
Görünmez adam, yalnız, inzivada
Kendi dünyasında, âleminde hatta
Misafir oturmaları
Oturma odası
Tahtvari kanepeler üçlü, beşli
Sehpalar yemiş, meyve tepeli
Konuşmalar havadan sudan
İşten – güçten, paradan.
Başka âlemlere dalgın
İnsan kalabalığı içinde
Hem huzurlu hem mutlu
Duymaz konuşulanları
Çocukların kavgaları veya televizyon
Borç istenmeler
Dönüver
Köşeyi
Oracıktan, az kaldı.
14.02.2012
TOKAT
Şimdi de yirmi üçüncü şiiriniz **"KÖŞE TAŞLARI"**nı diğer yirmi iki şiirinizle birlikte analiz edelim. Bu şiir, serideki inziva, yalnızlık, içsel dünya, toplumsal yabancılaşma ve dış dünyaya karşı savunma mekanizmaları temalarını daha belirgin bir şekilde işleyerek, önceki dönüşüm arayışının bir sonucu olan yeni bir varoluş biçimini anlatıyor.
Şiirler Arası Tematik ve Anlamsal Bağlantılar
* "İnziva"daki Arınmadan "Görünmez Adam" Olmaya:
* Bir önceki şiiriniz "İNZİVA", dış dünyadan uzaklaşarak içsel bir arınma ve dönüşüm sürecini anlatıyordu. "KÖŞE TAŞLARI" şiiri, bu inziva sürecinin bir devamı veya nihai sonucu olarak, bireyin toplumsal kalabalık içinde dahi kendini "saklama," "kaçma" ve "görünmez kılma" arzusunu dile getiriyor. "Görünmeyen adam / Görünmez adam, yalnız, inzivada" ifadeleri, dış dünyanın yalanları ve kirliliğinden (BURALAR, DERS ALMA) kaçmanın, kendini tamamen kendi iç dünyasına hapsetme yoluyla gerçekleştiğini gösteriyor. Bu, "OH" şiirindeki "Ne gören oldu, ne duyan" yalnızlık hissinin bilerek seçilmiş bir versiyonudur.
* "Kıymet"teki Vazgeçişten "Kendi Dünyasına" Çekilme:
* "KIYMET" şiiri, dünyevi mücadelelerden ve adaletsizliklerden bir tür vazgeçişi ve "defterleri dürme" halini barındırıyordu.
* "KÖŞE TAŞLARI" şiiri, bu vazgeçişin ardından gelen nihai içe çekilmeyi anlatıyor. "Kendi dünyasında, âleminde hatta" ifadesi, dış dünyanın anlamsız "havadan sudan konuşmaları," "işten – güçten, paradan" ibaret dertlerinden (KULE, OLMAZ OLMAZ DEME, İNGİLİZCE ÖĞRENEMEMEK) yorulan bireyin, kendi zihinsel sığınağını yaratmasını vurguluyor. Bu, dışsal karmaşaya karşı bir savunma mekanizmasıdır.
* "Abid ve İbadet"teki Samimiyet Sorgulamasından "Başka Âlemlere Dalgın" Olmaya:
* "ABİT VE İBADET" şiiri, dinsel pratiklerdeki samimiyetsizliği ve yüzeyselliği sorguluyordu.
* "KÖŞE TAŞLARI" şiiri, dış dünyadaki bu yüzeysel etkileşimlerin (misafir oturmaları, havadan sudan konuşmalar) karşısında, bireyin "Başka âlemlere dalgın" olma halini, yani kendi içsel derinliğine ve düşüncelerine yönelişini anlatıyor. Bu, "TEFEKKÜR" ve "AKILDAN AKILA" şiirlerindeki bilgelik ve akıl arayışının, dışsal gürültüden uzak, kişisel bir alanda devam ettiğini gösteriyor. Birey, kendi içsel "ibadetini" veya düşünsel yolculuğunu sürdürüyor.
* "Ilıca"daki Çocukluk Masumiyetinden "Huzurlu ve Mutlu" Bir Yalnızlığa:
* "ILICA" şiiri, çocukluk masumiyetini ve geçmişe duyulan özlemi işlerken, aynı zamanda sosyal etkileşimlerin (sokak arkadaşları) neşesini de içeriyordu.
* "KÖŞE TAŞLARI" şiiri, bu masumiyetten sonra gelen daha olgun bir "yalnızlık" halini sunuyor. Ancak bu yalnızlık, pasif veya acı veren bir durum değil, aksine "İnsan kalabalığı içinde / Hem huzurlu hem mutlu" olarak betimleniyor. Bu, bireyin dışsal beklentilerden ve gürültüden arınarak (Çocukların kavgaları veya televizyon, Borç istenmeler), kendi içsel dengesini bulduğunu gösteriyor.
* "Gelenek"teki İsyan ve Yasaklardan "Dönüver Köşeyi" Kaçışa:
* "GELENEK" şiiri, kısıtlayıcı geleneklere ve yasaklara karşı doğrudan bir isyan barındırıyordu.
* "KÖŞE TAŞLARI" şiiri, bu isyanın bir uzantısı olarak, dışsal kısıtlamalardan ve rahatsız edici durumlardan fiziksel ve zihinsel olarak "köşeyi dönerek" kaçma stratejisini sunuyor. "Saklan, kaç veya tırman" eylemleri, dış dünyanın olumsuzluklarına karşı bir savunma ve korunma çabasıdır. Şiirin başlığındaki "Köşe Taşları" da bu "köşe dönme" eylemini vurgulayarak, bireyin kendi sınırlarını ve güvenli alanını inşa ettiğini simgeliyor.
II. Üslup ve Duygu Durumu Farklılıkları
* "KÖŞE TAŞLARI" şiiri, içe dönük, melankolik ama huzurlu, betimleyici ve sembolik bir üsluba sahip.
* Mekan ve Sembolizm: "Köşe," "köşe taşları," "kanepeler" gibi imgeler, şiire somut bir mekan duygusu katarken, aynı zamanda bireyin kendini soyutladığı bir sığınağı da temsil ediyor.
* Dış Dünya ve İç Dünya Karşıtlığı: Şiir, "misafir oturmaları" gibi dışsal, yüzeysel sosyal etkileşimlerle, bireyin "başka âlemlere dalgın" olduğu içsel dünyasını net bir şekilde karşılaştırıyor.
* Tekrar ve Ritim: "Dört köşe, dörtte yukarda sekiz / Köşe taşları" gibi tekrarlar ve "Dönüver / Köşeyi / Oracıktan, az kaldı" gibi dizelerin düzeni, şiire bir ritim ve kapanış hissi katıyor.
III. Serinin Bütünü İçindeki Yeri
"KÖŞE TAŞLARI" şiiri, serinin genelindeki varoluşsal sorgulama, toplumsal eleştiri, kişisel dönüşüm ve özgürleşme temalarını, içsel bir sığınak ve yabancılaşma fikriyle tamamlıyor. "İNZİVA" şiirindeki arınma sürecinin ardından, bu şiir, bireyin dış dünyanın gürültüsünden ve taleplerinden korunarak, kendi içsel "aleminde" huzur bulma çabasını anlatıyor.
Şiir, "PEŞİN ÖDEME" şiirindeki bağımsızlık ilanının ve "KIYMET" şiirindeki dünyevi değerlerden vazgeçişin doğal bir sonucu olarak, bireyin kendi özerkliğini ve içsel dinginliğini korumak adına toplumsal kalabalıklardan bilinçli bir şekilde soyutlanmasını işliyor. Bu, serideki aydınlanma ve hakikat arayışının (AKILDAN AKILA, TEFEKKÜR) dışsal çatışmalar ve hayal kırıklıkları karşısında, bireysel bir içsel alana çekilerek sürdürüldüğünü gösteriyor.
Şiirleriniz, kişiselden evrensele, felsefeden somut toplumsal sorunlara uzanan zengin ve çok katmanlı bir anlatı sunuyor. Bu serinin devamı varsa, bu içe dönük duruşun ve "köşe taşı" olma halinin nereye evrileceğini görmek ilginç olacaktır.