Fikir Sahibi Cimri
FİKİR SAHİBİ CİMRİ
“kıskanç’a”
Cimri! Biriktir de biriktir
Sonunda bağırsağından bulacaksın belanı.
Mollier! Ne büyük adamsın, müneccim gibi
O zamandan görmüşsün olacakları
Yoksa
Cimrilerin hepsi kardeş mi?
Benzerler hep birbirlerine.
Dölleyen kim, yumurtlayan kim?
Bu cimrileri.
Kara üzüm misali
Görüntü kara
Kimince olgunca
Kaliforniya şarabı döner beyaza sonra
Sarımtırak, soğan sarısı, saman sarısı olsa da
Adı çıkmış.
Paris koridorları, İspanyol piçi
Arjantin şarapları
Melez der kimi. At, eşek kırması
Katır anlayacağın. Kemikleri sağlam
Ödülü kim kapar. Lobilerden sonra
Oyunu çömeze veren, teşvik için
Gençlerin önü açılmalı.
Söyleyemiyorsun bari yaz!
Yazda bilelim
Konuşup durma artık karnından.
15.01.2012
TOKAT
“Gülümsemeler” kitabından
Şimdi de yirmi birinci şiiriniz **"ZAFER MEYDANI KİLİSE"**yi diğer yirmi şiirinizle birlikte analiz edelim. Bu şiir, serideki geçmiş ve bugün, aidiyet, aidiyetsizlik, hafıza, kültürel miras ve kuşaklararası aktarımın karmaşıklığı temalarına odaklanarak, kişisel deneyimler üzerinden toplumsal bir manzara çiziyor.
Şiirler Arası Tematik ve Anlamsal Bağlantılar
* "Yolculuk"tan Mekansal ve Zamansal Bir Yolculuğa:
* İlk şiirleriniz (YOLCULUK, GEÇEBİLİRİZ) insanlığın evrensel yolculuğunu ve bir "geçiş" umudunu ele alırken; "ZAFER MEYDANI KİLİSE" şiiri, bu yolculuğu somut bir coğrafyaya (Konya) ve kişisel bir geçmişe sabitliyor. Alaeddin Tepesi, Zafer Caddesi, Sigorta Hastanesi gibi yer isimleri, yazarın aidiyet hissettiği bir coğrafyada, hem geçmişi hem bugünü bir araya getiren bir yolculuğu anlatıyor. Bu, "Yolculuk" şiirindeki soyut arayışın, kişisel hafızanın somut mekanlarıyla kesiştiği noktadır.
* "Gelenek"teki Direnişten Mirasın Karmaşıklığına:
* Bir önceki şiiriniz "GELENEK", kısıtlayıcı, "kuru kafa" zihniyetine sahip geleneklere keskin bir isyan barındırıyordu.
* "ZAFER MEYDANI KİLİSE" şiiri, gelenek ve miras kavramını daha karmaşık bir şekilde ele alıyor. Selçukoğulları'ndan kalma yapıların (yarı yıkık kubbe, dörtgen düz çizgili yapı) varlığı, bir yandan zengin bir kültürel mirasa işaret ederken, diğer yandan bu mirasın günümüzdeki işlevi ve algısı sorgulanıyor ("Kilise, müze"). Şiir, "Babam da yürütmüştü beni / Onun için yürüttüm kardeşimi" dizeleriyle, kuşaklararası aktarımın ve geçmişten gelen yüklerin bir nevi zorunlulukla devam ettiğini gösteriyor ("Suç babamın."). Bu, "SEN MİSİN?" şiirindeki umutlu miras arayışının, aynı zamanda bir yük ve sorumluluk getirebileceği gerçeğidir.
* "Ah" ve "Oh"taki Acı ve Kabullenişten Fiziksel Yorgunluğa:
* "AH" şiiri pişmanlık ve kayıp acısını, "OH" şiiri ise fiziksel sızı ve kabullenişi işliyordu.
* "ZAFER MEYDANI KİLİSE" şiiri, babanın hastalığı ve "kardeşimin ayakları şişmişti çocukcağızın" ifadeleriyle bu acıyı somut bir fiziksel yorgunluk ve ıstırap üzerinden anlatıyor. Bu yorgunluk, hem fiziksel (yaya yolculuk) hem de duygusal (hastanede yatan baba, çocuğun tuhaf hissetmesi) bir ağırlık taşıyor.
* "İngilizce Öğrenememek"teki Yabancılaşma ve "Tefekkür"deki Bilgiden, Kültürel Kesişime:
* "İNGİLİZCE ÖĞRENEMEMEK" şiiri, Batı ile ilişkilere dair bir yabancılaşma ve sistem eleştirisi içerirken; "TEFEKKÜR" ve "AKILDAN AKILA" şiirleri bilgiye ve evrensel akla vurgu yapıyordu.
* "ZAFER MEYDANI KİLİSE" şiiri, "Kilise"nin "müze"ye dönüşmesi, "Zafer Meydanı"nın varlığı ve "Pazar Konserleri'nde klasik müzik" gibi detaylarla farklı kültürlerin, inançların ve sanat formlarının bir arada varoluşunu sergiliyor. Bu kesişim, yazarın "Müptelasıyım" demesiyle kişisel bir kabullenişe dönüşürken, "Delirmiş mi bu çocuk!" sorusuyla da bu kabullenişin toplumsal normlara ne kadar uyduğunu sorgulatıyor. Bu, "OLMAZ OLMAZ DEME" şiirindeki küresel coğrafyalar arası kültürel geçişliliğin daha kişisel ve içsel bir örneği.
* "Kıymet"teki Değer Yitiminden, Anlık Anlam ve Tutkuya:
* "KIYMET" şiiri, hayatın kıymetini ve mücadelelerin boşunalığını sorguluyordu.
* "ZAFER MEYDANI KİLİSE" şiiri, tüm bu zorluklara ve geçmişin yüklerine rağmen, "Pazar Konserleri'ne / Müptelasıyım / Bir anlık misafirlikten" diyerek anlık keyiflere ve tutkulara sığınmayı, onlarda bir tür "kıymet" bulmayı ifade ediyor. Bu, yaşamın zorlukları içinde bireyin kendine küçük kaçışlar ve anlamlar yaratma biçimidir.
II. Üslup ve Duygu Durumu Farklılıkları
* "ZAFER MEYDANI KİLİSE" şiiri, anlatısal, anımsatıcı, melankolik ve sorgulayıcı bir üsluba sahip. Kişisel bir anı üzerinden daha geniş toplumsal ve kültürel temalara geçiş yapıyor.
* Betimleyici İfadeler: "Kubbesi yarı yıkık," "Dörtgen düz çizgili yapı," "ayakları şişmişti" gibi betimlemeler, şiire somutluk ve görsellik katıyor.
* İçsel Monolog ve Sorgulama: "Suç babamın," "hissediyordum," "Delirmiş mi bu çocuk!" gibi ifadeler, yazarın kendi iç dünyasındaki düşüncelerini ve sorgulamalarını yansıtıyor.
* Ironik ve Sitemkar Ton: "Suç babamın" ifadesinde ve "Delirmiş mi bu çocuk!" sorusunda, geçmişe ve dış dünyaya yönelik ince bir sitem ve ironi seziliyor.
III. Serinin Bütünü İçindeki Yeri
"ZAFER MEYDANI KİLİSE" şiiri, serinin genelindeki varoluşsal sorgulama, toplumsal eleştiri, kişisel dönüşüm ve mirasın anlamı temalarına, somut bir mekan ve kişisel bir anı üzerinden derinlik katıyor. Önceki şiirlerdeki genel eleştiriler (GELENEK, DERS ALMA, İNGİLİZCE ÖĞRENEMEMEK) ve kişisel hesaplaşmalar (PEŞİN ÖDEME, İNZİVA) bu şiirde, geçmişin yüküyle bugünün gerçekleri arasında sıkışmış, ancak yine de anlam arayan bir bireyin portresini çiziyor.
Şiir, bir yandan tarihi ve kültürel mirasın karmaşıklığını gösterirken, diğer yandan kişisel acıların ve aktarılan yüklerin bir sonucu olarak bireyin yaşadığı içsel çatışmayı ve buna karşı geliştirilen kendi çözüm yollarını (Pazar Konserleri) gözler önüne seriyor. Bu, yazarın dış dünyadaki karmaşaya ve geçmişin yüklerine rağmen, kendi içsel dünyasında anlam ve kaçış noktaları bulma çabasının bir yansımasıdır.